امشـــــب آوای خوشـــی روح فـــزا مـــــی آید
لشـــگر نـــــــور از آن ســــــوی فضا مـــــی آید
بــــوی گــــــل از نفس بـــاد صــــــبا مــــی آید
دستــه دستــه مـــلک از اوج سمــا مــــی آید
سجـــده آریـــد که بـــی پـرده خـــدا مــــی آید
وز پـــــس پـــــرده امــــام الشهــــدا مــــی آید
چشـــم بگشـــوده جمـــــال ازلــــی را بینیــــد
گـــل رخســــار حسیــــن ابن علـــی(ع) را بینیـــد
آمـــد آن عبـــد خدایـــی کــه خـــدایش گویـــنـد
انبیـــاء یکســـره روحــــی به فـــدایش گوینــــد
خلـــق عالـــم همه پاســـخ به ندایش گوینــــد
همه خوبــان جهان جـــان به فــــدایش گوینــــد
سـر به در در ره معشــــوق جــــدایش گوینــــد
سیـــــد جمـــع تمــــام شهـــــــدایش گوینــــد
خــرم آن لالــــه که عطـــرش همه جا را پر کرد
رحمــــت واسعــــه اش ملـــک خــــدا را پر کرد
خضـــر اگر تشنــه شود تشنه داغ لـــب اوست
طـــور اگر شعلـه کشد ز آتش تاب و تب اوست
روزهـا یکســـره روز وی و شــــبها شـــب اوست
این نه کفـــر است خـــدا شیفتــه یا رب اوست
هرچه خامـوش شود نورفشـــان کوکـــب اوست
عاشقـــی مذهـب او کرب و بلا، مکتـــب اوست
نـــورقـــرآن همه در مصـــحف رویـــش پیداست
هرچه دل گمشـده در حلقـــه مــویش پیداست
ســــوزد از آتــــش او در دل او دریــــا ماهـــــی
در دو دنیـــــاست گـــــدای در او را شاهـــــی
بـــی چـراغش همه را تا به ابـد گمراهــی
در رگ خلقت او خـون عـــدالت خواهـــی
خلــــــق را گـــر دهـــم از رتبــــــه او آگاهـــــی
بیـــــم دارم همـــه گردند حسیـــــن(ع) اللهــــــی
نـــه خـــداوند بـــود نـــه ز خـــداوند جـــداست
ایـــن همان خـــون خدا و پسر خــــون خـــداست
حســـن او طــــــه خـــال لب او یاسیـــن است
دهن احمـــد(ص) با یــــاد لبـــــش شیریـــــن است
بالـــش و بستــــر نـــازش پر حــــورالعین است
دامـــن فـــاطمه(ع) از طـــــر ه اش عطرآگین است
خازن خُلـد به مسکیــن درش مسکیـــن است
فـطرسا آن که تو را بـــال ببخشد این است
بـــه امیــــــد آی درخــــــانه مولــــی الکــــونین
این حسیـن است حسیـن است حسیـن است حسین(ع)
چـــــاره ســــــــاز همه امــــا همه بیچـــــاره او
ســـرخ رویی نهد از سرخـــی رخســـاره او
مصحف عشـــــق شهیـــدان تن صـــد پـــاره او
همه ی قــــــــــرآن نــــــــــازل شده دربــــــــاره او
اولیـــــــــاء یکســــــــــره دلـــــــــداده و آواره او
انبیـــــاء دســــــت گـــــرفتند به گــــــــهواره او
اشــــک از دیده روان خــــنده به رویــــش بینید
نقــــش گلبـــــوسه احــــمد(ص) به گلویــــش بینید
